Iedere week schrijft een speler of speelster van Ajax een column voor de Ajax Nieuwsbrief. De internationals Jasper Cillessen, Daley Blind, Daphne Koster en Claudia van den Heiligenberg wisselen elkaar telkens af. Deze week is Daphne Koster aan de beurt.
De afgelopen weken heb ik het druk gehad met het Ajax Fanweekend, clinics en presentaties vanuit de KNVB, waar ik ook voor werk. We houden dan themabijeenkomsten voor clubs over meisjes en vrouwenvoetbal. ’t Gooi en Buitenveldert zijn bolwerken van het meisjesvoetbal, maar ook bij andere verenigingen komen steeds meer meisjes. En dan leeft de vraag bij trainers en bestuurders hoe je omgaat met een meisje dat bij je vereniging binnenstapt. Aan de hand van mijn eigen ervaringen vertel ik tijdens die bijeenkomsten over mijn visie.
Nieuw ritme
Na afloop van die presentaties spreken mensen mij aan. Ze weten dat ik zwanger ben, 21 weken inmiddels, en nadat ze hebben gezegd dat er nog niet veel te zien is, vragen ze of ik misschien een presentatie bij hun club kan geven. Want ‘ik zal het wel rustig hebben’. Ook de vraag hoe het nieuwe ritme mij bevalt, wordt steeds vaker gesteld. ‘Welk nieuw ritme?’, denk ik dan verbaasd. Ik barst juist overdag van de energie en train nog vijf keer in de week. Alleen de zaterdagochtend doe ik in overleg met de fysiotherapeuten niets meer zodat ik echt twee dagen geen sport bedrijf. Tijdens de trainingen mijd ik wel de partijvormen, omdat ik geen duels meer wil aangaan. Maar dat is het ook wel. Echt bizar vind ik dat vooral mannen denken dat ik nu de hele dag op de bank zit, maar zo steek ik helemaal niet in elkaar.
Team proces
Ik ben dus doordeweeks bij het team en in de kleedkamer. Wedstrijdspanning voel ik uiteraard niet meer, maar ik weet wel in welk proces het team zit en houd alles goed in de gaten. Mocht mij iets opvallen, dan meld ik dat aan de aanvoerster of aan de trainer. Zij gaan vervolgens naar het veld en ik naar de fitness.
Voorbereiding
Op het veld hebben de meiden zich de afgelopen week voorbereid op de topper van vanavond tegen Standard Luik. De vorige topper werd twee weken geleden in de ArenA gespeeld op het Avondje Ajax, dat ik een erg mooi initiatief vond. Het was wel zonde dat wij, de Ajax Vrouwen, toen van Twente verloren. Er zat een soort dubbele spanning op die wedstrijd: de druk van het moeten winnen en de spanning bij het spelen in het stadion, waar de speelsters voorheen alleen maar over droomden. Maar nu hebben ze in geval een keer meegemaakt hoe het is om in de ArenA te spelen. Ik denk dat het voor sommige meiden, al zullen ze dat nooit toegeven, wel helpt dat vanavond die belangrijke wedstrijd tegen de koploper weer ‘gewoon’ op de Toekomst wordt gespeeld.
Tegenstander
Standard Luik is een goed team. Bij die club spelen de meeste internationals en de ploeg steekt ver boven de andere Belgische clubs uit. De instelling van de Belgische teams is anders. In Nederland zijn we gewend verzorgd voetbal te spelen, daar heeft elke ploeg wel iets van in zich. Standard Luik houdt er van vanuit een gesloten verdediging te spelen en er dan opeens uit te klappen. Omdat Ajax het spel wil maken, zal er ruimte worden prijsgegeven. Daar moeten we alert op zijn. Ik verwacht vanavond twee ploegen die aan elkaar gewaagd zijn en wat ik al eerder heb gezegd, Ajax kan – mits er vrij en gedurfd wordt gevoetbald – van iedereen winnen. Dus ook van Standard Luik.